«Άσπρο ή μαύρο;» «Πορτοκαλί!!!»

Από μικρούς μας μάθαιναν ότι υπάρχει το καλό και το κακό, το σωστό και το λάθος, το άσπρο και το μαύρο… Οι επιλογές μας λοιπόν περιορίζονταν… Ή για να το θέσω πιο σωστά, είχαμε δύο επιλογές… Είτε θα ήμασταν καλά παιδία είτε κακά… Είτε αυτό που θα κάναμε θα ήταν σωστό είτε λάθος… Μεγαλώνοντας λοιπόν, οι περισσότεροι από εμάς υιοθετήσαμε αυτή τη νοοτροπία… Και παλεύαμε για πολύ καιρό ώστε να μην περάσουμε από το καλό στο κακό… Ώστε ό,τι κάνουμε να είναι σωστό και όχι λάθος… Αυτή η απολυτότητα έθετε όρια και φραγμούς στις σκέψεις, στα συναισθήματα και στις πράξεις μας…

Είναι όμως αλήθεια τόσο λεπτή αυτή η γραμμή που διαχωρίζει το καλό από το κακό, το σωστό από το λάθος, το άσπρο από το μαύρο;;;

Μήπως έχουμε φτάσει στο σημείο να βάζουμε τόσο ψηλά τις παρωπίδες μας επειδή αυτό είναι το πιο εύκολο που μπορούμε να κάνουμε;;;

Μήπως κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και έχουμε ασπαστεί αυτή την απολυτότητα επειδή ό,τι δε συμφωνεί με τους κανόνες που έχουμε θέσει εμείς οι ίδιοι για τον εαυτό μας και για τους άλλους μας τρομάζει;;;

Μήπως όταν αλλάζει η οπτική γωνία από την οποία βλέπεις κάτι, αλλάζει και το χρώμα του;;;

Μήπως τελικά το ποτήρι δεν είναι μόνο μισοάδειο ή μισογεμάτο;;;

Αν ανοίξουμε τα μάτια μας και χαμηλώσουμε τις παρωπίδες μας θα διαπιστώσουμε ότι ο κόσμος μας δεν είναι ασπρόμαυρος… Είναι γεμάτος χρώματα… Γεμάτος ιδέες…

Η προσκόλληση σε συνήθειες και απόψεις που έχουν διαμορφωθεί από άλλους και περνιούνται σε εμάς χωρίς να μας δίνουν περιθώρια για αμφισβήτηση και για σκέψη είναι σαν να δεχόμαστε να μας δίνουν μια ζωή μασημένη τροφή… Και αυτή η παθητικότητα είναι τόσο εύκολη…

Ο άνθρωπος όμως είναι έλλογο ον… Και αφού όταν αλλάζουν οι καταστάσεις λογικά αλλάζει και ο τρόπος σκέψης, μου είναι δύσκολο να καταλάβω πως είναι δυνατόν σε πολλά θέματα να σκεφτόμαστε όπως σκέφτονταν οι πρόγονοί μας πριν από πάρα πολλά χρόνια… Πώς είναι δυνατόν να εξελισσόμαστε σαν είδος, να αναπτύσσουμε και να εξελίσσουμε την κοινωνία μας αλλά ο τρόπος σκέψης μας να μένει στάσιμος σε νοοτροπίες οι οποίες μας βολεύουν μεν αλλά δεν συμβαδίζουν πια με τον κόσμο στον οποίο ζούμε;;; 

Για να μην παρεξηγηθώ, πιστεύω ότι πρέπει να κατανοούμε και να σεβόμαστε τις ιδέες και τις νοοτροπίες του παρελθόντος, να μαθαίνουμε από αυτές και να τις εφαρμόζουμε όπου αρμόζει, διευρύνοντας ταυτόχρονα τους ορίζοντες μας, κρίνοντας τις όταν θεωρούμε ότι χρειάζεται και προσαρμόζοντας τις στον σύγχρονο τρόπο ζωής ή αλλάζοντας τις όταν δεν έχουν πια εφαρμογή και εμποδίζουν την πρόοδο και την εξέλιξη είτε την δική μας ειδικότερα είτε της κοινωνίας γενικότερα…

Ξέρω ότι πολλοί έχουν πια βολευτεί και αρκούνται σε αυτά που έχουν μάθει… Αυτοί θα συνεχίσουν να βλέπουν τον κόσμο ασπρόμαυρο… Ίσως και λίγο γκρι αν είναι από τους τυχερούς…

Ελπίζω όμως ότι αυτοί θα είναι η μειοψηφία…

Ελπίζω ότι οι πιο πολλοί άνθρωποι, μέσα από την παιδεία, την μόρφωση αλλά και τις εμπειρίες τους, θα αρχίσουν να βλέπουν σιγά σιγά όλο και περισσότερα χρώματα…

Γιατί είναι προνόμιο τελικά να μπορείς να δεις όλα τα χρώματα του ουράνιου τόξου.. Και το προνόμιο αυτό ανήκει μόνο στα ανήσυχα πνεύματα, στους ανθρώπους που σκέφτονται, που κρίνουν, που δεν σταματάνε να μαθαίνουν, που ακούνε τις απόψεις των άλλων, που δεν βάζουν στεγανά στην σκέψη τους… Στους ανθρώπους που ρισκάρουν, μιας και είναι μεγάλο ρίσκο να αφήνεις την ασφάλεια αυτών που πιστεύουν οι άλλοι και να αναζητάς την δική σου αλήθεια… Στους ανθρώπους που είναι διαφορετικοί και που πολλές φορές η κοινωνία φτάνει στο σημείο να τους βάζει στο περιθώριο…

Την επόμενη φορά που θα με ρωτήσουν λοιπόν αν βλέπω τον κόσμο άσπρο ή μαύρο, εγώ θα τους πω ότι τον βλέπω πορτοκαλί!!!!!! Εσείς;;;