Καλώς ή κακώς ζούμε σε μια κοινωνία που συνεχώς εξελίσσεται. Μαζί της κι εμείς. Μαθαίνουμε, κάνουμε νέα πράγματα, δουλεύουμε, έχουμε χόμπι. Κάνουμε ό,τι μπορούμε ώστε να επιβιώσουμε αρχικά και να ανελιχθούμε στη συνέχεια. Μέσα σε όλα αυτά έχουμε και τις διαπροσωπικές σχέσεις. Οικογένεια, φίλοι, κάποιος δεσμός ίσως. Και πρέπει να βρούμε και λίγο χρόνο για ξεκούραση. Αρχίζουμε λοιπόν να βάζουμε προτεραιότητες, ώστε να καταφέρουμε να διαχειριστούμε τον χρόνο μας και να οργανώσουμε τη ζωή μας. Το θέμα είναι ότι οι προτεραιότητες που βάζουμε μας δείχνουν τι είναι πραγματικά σημαντικό για εμάς. Και ακόμα κι αν δεν το καταλαβαίνουμε εκείνη τη στιγμή, στην πορεία γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο. Κάποιοι προσπαθούν απλά να επιβώσουν. Άλλοι είναι καριερίστες και αφιερώνουν το είναι τους στη δουλειά τους. Με τούτα και με εκείνα όμως, και ίσως και με τη βοήθεια του διαδικτύου, το οποίο απασχολεί για πολλές ώρες τους ανθρώπους τα τελευταία χρόνια, έχουν χαθεί οι διαπροσωπικές σχέσεις. Παλιά καθόσουν αν όχι κάθε μέρα τότε σίγουρα τις Κυριακές και έτρωγες με την οικογένειά σου, λέγατε τα νέα σας και περνούσατε ποιοτικό χρόνο μαζί. Έβγαινες με τους φίλους σου και με το αγόρι ή το κορίτσι σου. Όχι, η ψιλοκουβέντα στο τηλέφωνο και στα social media δεν είναι αρκετή για να κρατήσει μια σχέση. Γιατί είναι η εύκολη λύση. Και οι σχέσεις δεν είναι εύκολες. Θέλουν συνεχή προσπάθεια και από τις δύο πλευρές για να είναι γερές και να κρατήσουν.
Αναρωτιέμαι πολύ συχνά πλέον αν όλη αυτή η εξέλιξη μας έχει ωφελήσει τελικά. Και δυστυχώς καταλήγω στο ότι μας έχει "υπνωτίσει", μας έχει αποχαυνώσει, μας έχει κάνει κάνει νωθρούς και απόμακρους. Ας μην ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι ήμασταν ανέκαθεν "βολεψάκιδες". Πόσες φορές δεν έχουμε σκεφτεί "Έλα μωρέ, πού να τρέχω τώρα; Θα πάρω ένα τηλέφωνο. Το ίδιο κάνει." ή "Δεν έγινε και κάτι που δε θα δω σήμερα τους φίλους μου. Θα τα πούμε από το facebook.". Πας μια βόλτα και βλέπεις παρέες που κάθονται μαζί, δε μιλάνε, αλλά έχουν όλοι από ένα κινητό στο χέρι και "σερφάρουν". Έχει γίνει το internet η νέα μας προτεραιότητα. Το εύκολο, το απλό, αυτό που αν σε ζορίσει θα πατήσεις το x και όλα θα λυθούν. Θα λυθούν;
Ωραία η τεχνολογία, ακόμα πιο ωραία η εξέλιξη, αλλά με ένα μέτρο. Ευτυχισμένος και έξυπνος για μένα είναι πλέον ο άνθρωπος που δεν έχει ξεχάσει τι έχει αληθινή αξία και δεν επαναπαύεται. Ο άνθρωπος που εξελίσσεται χωρίς να ξεχνάει να ζει. Ο άνθρωπος που δεν παραμυθιάζεται από το εικονικό και που μπορεί να ξεχωρίσει και να εκτιμήσει αυτά που μπορούν να τον κάνουν καλύτερο από αυτά που απλά τον καταναλώνουν και τον αφήνουν στάσιμο. Τέλος, ευτυχισμένος και έξυπνος είναι ο άνθρωπος που μπορεί να καταλάβει τις πραγματικές του ανάγκες και να τις διαχωρίσει από τις ανάγκες που θέλουν να του δημιουργήσουν οι άλλοι. Γιατί μόνο έτσι μπορεί κάποιος να καταλάβει τον εαυτό του αρχικά και έπειτα τους γύρω του, να βάλει σωστές προτεραιότητες και να ζήσει χωρίς να χάσει τον εαυτό του ή τους ανθρώπους που τον αγαπάνε.
