Κάτι απογεύματα με καφέ και τσιγάρο...

In the age of social media doing something that creates a real smile on somebody’s face is much cooler than attaching a smiley face!

Το 2010 η αεροπορική εταιρεία KLM αποφάσισε να αξιοποιήσει την παρουσία της στα social media με έναν έξυπνο και πρωτότυπο τρόπο. Συγκεκριμένα, έβλεπε στο facebook και στο twitter (μέσω του foursquare) ποιοι επιβάτες ήταν στον χώρο αναμονής του αεροδρομίου, ποιος ήταν ο προορισμός τους, για ποιον λόγο ταξίδευαν και ποιο ήταν το “προφίλ” τους, και τους έκανε μικρά, χρηστικά δώρα. Στα πρόσωπα των επιβατών είναι εμφανής η έκπληξη και η χαρά που ένιωθαν τη στιγμή εκείνη. Από τα σχόλιά τους καθώς και από τα σχόλια που υπάρχουν κάτω από το βίντεο στο youtube δεν έχουμε παρά να συμπεράνουμε ότι αυτή η ενέργεια της KLM όχι μόνο βοήθησε στην γνωστοποίηση του brand της και της εξασφάλισε περισσότερους πελάτες, αλλά δημιούργησε και πολύ θετικές εντυπώσεις σε όσους ήταν ήδη πελάτες της. Η διαφήμιση στα social media αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι μιας ολοκληρωμένης διαφημιστικής καμπάνιας. Και η KLM το διαχειρίστηκε πολύ σωστά. Πάνω απ’όλα, κατάλαβε ότι “In the age of social media doing something that creates a real smile on somebody’s face is much cooler than attaching a smiley face!”. Είχε ως στόχο λοιπόν να ευχαριστήσει πραγματικά τους πελάτες της και να τους δείξει ότι τους εκτιμά και τα κατάφερε!

Ένας απόλυτος κόσμος!

Προχθές είδα τυχαία μια παλιά διαφήμιση της Absolut. Ίσως μία από τις καλύτερές της, για να πω την αλήθεια. Αντί να διαφημίσει την βότκα με τον αναμενόμενο τρόπο, (πάρτι, ανθρώπους να διασκεδάζουν κλπ.) προτίμησε να μας δείξει τον τρόπο με τον οποίο παρασκευάζεται, μαζί με ένα μήνυμα “Doing things differently leads to something exceptional!”. Πιο πολύ ταινία και λιγότερο εμπορική διαφήμιση.  Για μένα το συγκεκριμένο σποτ, το οποίο συνδυάζει τέχνη, όμορφες εικόνες και έχει κάτι να πει στον θεατή αποτελεί πηγή έμπνευσης. Άμεσο, καλαίσθητο, σύντομο και περιεκτικό. Είναι ωραίο να βλέπεις διαφημίσεις που έχουν σκοπό να σου δώσουν κάτι και όχι απλά να πουλήσουν. Δεν έχω να πω πολλά, μόνο ένα μεγάλο μπράβο! 

Αγαπητά Jumbo...

Δεν ξέρω για εσάς, εγώ πάντως καταλαβαίνω ότι έρχονται τα Χριστούγεννα, οι Απόκριες, το Πάσχα κλπ. πολύ καιρό πριν… Από πού; Από τις διαφημίσεις των Jumbo! Διαφημίσεις στην τηλεόραση, στο ραδιόφωνο, σε αφίσες στους δρόμους… Κάποιες εφευρετικές, κάποιες όχι τόσο… Όπως και να’χει, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα Jumbo έχουν βρει τον τρόπο να τραβάνε την προσοχή μας. Target group; Τα παιδιά και οι γονείς. Κυρίως όμως τα παιδιά. Είδα σήμερα την καινούρια τηλεοπτική διαφήμιση (Πάσχα 2012). Πρωταγωνιστές; Δύο γλυκύτατα αδερφάκια, ένα κοριτσάκι και ένα αγοράκι. Το κοριτσάκι κατακλύζεται από διαφημίσεις (του Jumbo πάντα) για λαμπάδες. Το αγοράκι κοιτάζει έξω από το παράθυρο και κάτι γράφει. Ρωτάει λοιπόν η μικρή τον αδερφό της: «Μα καλά, εσύ δε θες να διαλέξεις λαμπάδα;». Η απάντηση του μικρού είναι αποστομωτική: «Γράφω ένα τραγούδι στον νονό μου.» Το τραγούδι πάει κάπως έτσι: «Γεια σου νονέ, ωραία η λιακάδα! Ραντεβού στα Jumbo, νονέ, για λαμπάδα!» Το κοριτσάκι ενθουσιάζεται και παίρνει τηλέφωνο τη νονά της να της πει το τραγούδι. Η διαφήμιση τελειώνει με τα αδερφάκια να λένε μαζί το τραγουδάκι σε ένα τηλέφωνο.

Διαφήμιση καλά στοχευμένη, όχι ιδιαίτερα εφευρετική. Εξυπηρετεί όμως τον σκοπό της, αφού όλα τα παιδάκια περιμένουν την πασχαλινή λαμπάδα από τους νονούς τους. Με έναν σμπάρο δυο τρυγόνια λοιπόν. Παιδιά και νονοί. Αυτό που με προβληματίζει είναι η απογοήτευση των παιδιών που δε θα πάρουν λαμπάδα φέτος. Είτε επειδή οι νονοί τους δεν είναι «σωστοί στις υποχρεώσεις τους» είτε επειδή δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάρουν δώρο στα βαφτιστήρια τους. Πολλοί σκέφτεστε: «Ε, ας πάρουν οι γονείς την λαμπάδα. Μη στεναχωρηθεί το πιτσιρίκι.» Και κάποιοι όντως θα το κάνουν. Υπάρχουν όμως πολλοί που όσο και να θέλουν δεν μπορούν. Και πρέπει να έρθουν και στη δύσκολη θέση να το εξηγήσουν στα παιδιά τους. Πώς λες κάτι τέτοιο σε ένα παιδάκι που βλέπει ενθουσιασμένο τις διαφημίσεις και περιμένει το δώρο του; Σε ένα παιδάκι που οι φίλοι του θα του λένε τι δώρο πήραν το Πάσχα και θα περιμένουν να τους πει τι πήρε και αυτό; Η κατάληξη; Προβληματισμένοι νονοί, στεναχωρημένοι γονείς, απογοητευμένα παιδάκια. Είναι δόκιμο τελικά να στοχοποιούμε την αθωότητα και την αφέλεια των παιδιών και την καλή θέληση των γονιών σε μια εποχή που η οικονομική κατάσταση του μέσου Έλληνα, για να το πω ήπια, δεν είναι καλή, προκειμένου να πουλήσουμε; Δίκοπο μαχαίρι θα πουν οι περισσότεροι. Γιατί οι διαφημιστές πρέπει να κάνουν τη δουλειά τους και τα Jumbo να πουλήσουν παιχνίδια. Γιατί υπάρχουν πολλοί που θα πάνε να ψωνίσουν. Η δική μου γνώμη; Τα παιδιά είναι ο εύκολος στόχος. Γιατί οι γονείς θέλουν να τους τα δίνουν όλα. Ακόμα και όταν δεν μπορούν. Σε μέρες κρίσης όμως, ακόμα και αν πουλάς παιχνίδια, είναι λίγο ανήθικο να χτυπάς εκεί που ο άλλος πονάει.   

"Dear Sophie"

"The Web is what you make of it." Αυτή η φράση χαρακτηρίζει την παραπάνω διαφήμιση. Η Google προκειμένου να διαφημίσει το Google Chrome, καθώς και άλλες υπηρεσίες (Gmail, Google Maps etc.), δημιούργησε το σποτ "Dear Dophie", στο οποίο ένας πατέρας στέλνει στην κόρη του μέσω της Google e-mails με εικόνες, βίντεο, χάρτες κ.α. Τα e-mails αυτά αποτελούν ουσιαστικά ένα λεύκωμα, ένα ημερολόγιο των παιδικών χρόνων της Sophie μέσα από τα μάτια των γονιών της. Η συγκεκριμένη διαφήμιση βασίζεται στο συναίσθημα του κοινού που θα τη δει, προβάλλει τη στοργή και την αγάπη των γονιών για το παιδί τους, την αξία της οικογένειας. Το μήνυμα που θέλει να περάσει είναι ότι το Internet έχει πολλές χρήσεις και είναι στο χέρι του καθένα από εμάς το πώς θα αποφασίσει να το χρησιμοποιήσει.  Μιας και η γενιά μου χαρακτηρίστηκε ως η γενιά του Internet, πιστεύω ότι είναι σημαντικό να μην υιοθετούμε στερεότυπα, να είμαστε ανοιχτοί, και ό,τι μας δίνεται να το χρησιμοποιούμε με τρόπο τέτοιο, ώστε να προάγουμε υπάρχουσες αξίες και να δημιουργούμε νέες, να εντοπίζουμε προβλήματα και να τους δίνουμε λύσεις, να παίρνουμε τα κατά και να τα κάνουμε υπέρ. Δε λέω ότι το Internet έχει μόνο θετικά στοιχεία. Έχει και αρνητικά. Εμείς τελικά θα επιλέξουμε ποια στοιχεία του θα κρατήσουμε. Διαφήμιση απλή (δεν υπάρχουν λόγια, μόνο μουσική), καλοδουλεμένη, άμεση, σύγχρονη αφού αφορά τις νέες τεχνολογίες, βασισμένη στη διαχρονική αξία της οικογένειας, αντιπροσωπευτική και κατά τη γνώμη μου  πειστική.

Η συνταγή της επιτυχίας (ή ένα μέρος της)!

“Marketing takes a day to learn.  Unfortunately it takes a lifetime to master!” (Philip Kolter).  Η θεωρία του μάρκετινγκ είναι απλή. Σα να λέμε 1+1=2. Αν αποφασίσεις να το κάνεις όμως, πρέπει να το κάνεις καλά και γι’αυτό δεν αρκεί η θεωρία. Χρειάζονται προσπάθεια, συνεχής προσωπική εξέλιξη, διεύρυνση των γνωστικών οριζόντων, κατάργηση παρωπίδων και στερεοτύπων και “συμβάδισμα” με τη συνεχή εξέλιξη της κοινωνίας, των social media και της αγοράς. Κάπως έτσι αρχίζει το ταξίδι… Καλή μας αρχή!

Κάλλιο αργά παρά ποτέ...

Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή μας που είμαστε μπερδεμένοι... Που πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό... Που δε θέλουμε ή δεν μπορούμε να σκεφτούμε... Μας απορροφά η καθημερινότητα, η συνήθεια, τα προβλήματα και κάνουμε τα πάντα μηχανικά... Ξυπνάμε το πρωί, ντυνόμαστε, πάμε στη δουλειά, πάμε στη σχολή, μιλάμε στους γύρω μας τυπικά, επιφανειακά και βιαστικά, γυρίζουμε σπίτι και κοιμόμαστε... Και το επόμενο πρωί ξεκινάμε πάλι απ'την αρχή... Είναι πιο εύκολο έτσι... Πιο ανώδυνο... Βλέπω κάθε μέρα στο δρόμο βιαστικούς ανθρώπους με βλέμμα κενό... Θα μου πεις, φταίει η κατάσταση που επικρατεί στην χώρα μας... Ναι, φταίει... Αλλά τι κάνεις για να την αλλάξεις??? Τι κάνω εγώ??? Τι κάνει ο καθένας μας??? Ξέρουμε ότι δεν πάει άλλο... Ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να έχουμε ένα καλύτερο μέλλον αν δεν παλέψουμε γι'αυτό... Ξέρουμε ότι σκύβοντας το κεφάλι τους προκαλούμε να μας ταπεινώσουν ακόμα περισσότερο σαν άτομα αλλά και σαν λαό... Ξέρουμε, ναι... Και μιλάμε... Αλλά τα λόγια απέχουν από τις πράξεις... Απέχουν πολύ... Όλα στο μυαλό μας είναι... Το λέω συνέχεια... Μπορούμε να κάνουμε τα πάντα, αρκεί να το πάρουμε απόφαση... Όταν ήμασταν παιδάκια, αν μας έμπαινε κάτι στο μυαλό δεν μπορούσε κανείς να μας το βγάλει... Κάναμε τα πάντα μέχρι να καταφέρουμε να το πραγματοποιήσουμε... Και ήμασταν μια σταλιά μπόμπιρες... Θυμάστε??? Όχι??? Προσπαθήστε λίγο περισσότερο... Καλύτερα τώρα!!! Πώς γίνεται λοιπόν να τα καταφέρναμε τότε αλλά τώρα να δηλώνουμε παραίτηση??? Ναι, έχουμε περισσότερες υποχρεώσεις, ναι, έχουμε πιο πολλά στο κεφάλι μας... Η λίστα με τις δικαιολογίες δεν έχει τελειωμό... Ξέρω, η στιγμή της συνειδητοποίησης είναι πάντα δύσκολη... Όσο πιο νωρίς συνειδητοποιήσουμε όμως ότι αν εμείς δεν κάνουμε κάτι, δε θα το κάνει κανένας άλλος για εμάς, τόσο το καλύτερο... Και έχουμε ήδη αργήσει... Πολύ... Αλλά όπως λέει η παροιμία, κάλλιο αργά παρά ποτέ... Φοβάστε??? Λογικό... Κι εγώ φοβάμαι... Φοβάμαι όμως πολύ περισσότερο το τι θα συμβεί αν δεν κάνουμε κάτι... Προσπαθώ να ονειρευτώ το μέλλον μου, όπως έκανα παλιά, μα δεν μπορώ... Αντί να ονειρεύομαι, αγωνιώ... Αντί να ελπίζω, φοβάμαι... Αντί να βρίσκω κίνητρα για να προχωρήσω, συναντώ εμπόδια... Φταίνε οι άλλοι... Φταίω κι εγώ όμως που δεν τους εναντιώνομαι... Φταίω, αφού έχω γίνει παθητική... Φταίω, αφού σταμάτησα να σκέφτομαι, να προσπαθώ, να αντιστέκομαι... Το συνειδητοποιώ όμως... Και από'δω και πέρα δε θα αρκούμαι στα λόγια... Τα λόγια θα τα κάνω πράξεις... Το χρωστάω στον εαυτό μου και όχι μόνο... Δε θα σας πω ότι φταίτε κι εσείς... Δε μου αρέσει να κατηγορώ... Το αν φταίτε ή όχι το γνωρίζετε πολύ καλά... Αν όμως φταίτε και διαβάζοντας αυτές τις λέξεις το συνειδητοποιείτε, είναι η ώρα να κάνετε κι εσείς κάτι... Ό,τιδήποτε... Όσο μικρό κι αν είναι, είναι καλύτερο από το τίποτα... Αν αρχίσει ο καθένας μας να κάνει κάτι μικρό, στο τέλος όλοι μαζί θα έχουμε καταφέρει κάτι μεγάλο... Ένας καθηγητής μου έλεγε: "Αν όχι τώρα, πότε??? Αν όχι εμείς, ποιοι???"... Τώρα τα λόγια του είναι πιο επίκαιρα από ποτέ... Σκεφτείτε το λοιπόν... Αλλά μη μείνετε στη σκέψη... Προχωρήστε ένα βήμα παραπέρα... Την σκέψη σας κάντε την πράξη...