Χθες, σήμερα, αύριο........

Και έτσι ξαφνικά ένιωσα την ανάγκη να αρχίσω να γράφω... Χωρίς να ξέρω ούτε πως θα αρχίσω αλλά ούτε και πως θα τελειώσω... Πόσο μοιάζει τελικά το γράψιμο με την ζωή... Είναι κάποιες μέρες που αρχίζουν υπέροχα... Νομίζεις ότι ζεις σε ένα παραμύθι... Και ξαφνικά γίνεται κάτι και ανατρέπει τα πάντα... Είναι όμως και μέρες που δεν έχεις κουράγιο ούτε να σηκωθείς από το κρεβάτι... Και είναι πάντα εκείνες τις μέρες που γίνεται κάτι τόσο μικρό αλλά ταυτόχρονα τόσο συναρπαστικό και υπέροχο... Κάτι που σε κάνει να νιώθεις ότι κρατάς στα χέρια σου τον κόσμο όλο... Επειδή, όμως, συνήθως αυτό το συναίσθημα είναι σαν το νερό και γλιστράει μέσα από τα χέρια σου, πρέπει να το εκτιμήσεις από την αρχή και να απολαύσεις κάθε δευτερόλεπτο... Γιατί είναι αυτές οι μικρές στιγμές που δίνουν νόημα στην ζωή μας... Είναι κρίμα λοιπόν να τις προσπερνάμε χωρίς να τις ζούμε... Είναι κρίμα να είμαστε απλά θεατές και να παρακολουθούμε την ζωή μας παθητικά... Πρέπει να γίνουμε επιτέλους πρωταγωνιστές της... Μέχρι χθες ήμουν απλά ένας θεατής... Σήμερα πήρα στα χέρια μου ένα σενάριο... Οι σελίδες του είναι άδειες... Το μόνο που γράφει στο εξώφυλλο είναι το όνομα μου... Από αύριο θα αρχίσω να γεμίζω αυτές τις σελίδες... Με γέλιο... Με κλάμα... Μόνη μου... Με παρέα... Με αγάπη... Με πάθος... Με εμπειρίες... Με βλακείες... Με στιγμές γλυκές αλλά και πικρές... Καλές και άσχημες... Με στιγμές ανεκτίμητες...